شیوع ویروس کرونا بسیاری از معادلات جهانی را تغییر داد و سبب دگرگونی شیوه زندگی انسان‌ها در مناطق مختلف بویژه شهرها شد؛ اما این دوران خواه نا خواه به پایان می‌رسد و شهروندان به روال عادی زندگی باز می‌گردند و در آن صورت این سوال مطرح می‌شود که برنامه مدیران شهری برای دوران پساکرونا چیست؟
به گزارش خبرنگار ایمنا، شیوع ویروس کرونا تنها روال عادی زندگی شهروندان را دگرگون نکرد، این رویداد سبب ورود لغات و اصطلاحات جدیدی به ادبیات عامیانه و علوم مختلف نیز شد. یکی از این اصطلاحات “پساکرونا” است که رواج آن برگرفته از اندیشه پیش‌آگاهانه و دوراندیشی است. آنان که به پساکرونا می‌اندیشند در واقع به دنبال یافتن پاسخ این پرسش هستند که مدیران اجرایی در حوزه‌های مختلف برای بعد از دوران غلبه بر شیوع ویروس کرونا چه برنامه‌هایی دارند؟ و آیا راهی برای جلوگیری از گرفتاری بشر به کابوسی چنین دهشتناک وجود دارد؟
برای بررسی بیشتر این موضوع و کنکاش درباره مؤلفه‌ها و الزامات مدیریت شهری در دوران پساکرونا با سید مسعود آل عبایی، شهردار قشم گفت و گویی انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
آیا تعریف دقیقی از دوران پساکرونا و مؤلفه‌های آن در مدیریت شهری وجود دارد؟
ما در تاریخ تحولات شهری واژه‌هایی مشابه پساکرونا که الزاماً به دوره‌ای پس از دوره دیگر اشاره می‌کند داریم؛ مانند پسانوگرایی و یا حتی پسا پسا نوگرایی را تعریف می‌کنیم؛ این واژه به دورانی بازمی‌گردد که تسلط نگاه مدرن در معماری و شهرسازی دنیا با مجموعه‌ای از اتفاقاتی که در جریان بود سبب تغییراتی در روند اداره شهرها شد که تا حدودی با پیش از آن متفاوت بود. دوره مدرن و پسا مدرن در شهرسازی و ادبیات تاریخچه کاملاً روشنی دارد که با مطالعه کتب اندیشمندان قابل درک است؛ اما درباره دوره پساکرونا هنوز چنین تجربه‌ای در دست نیست و قاعدتاً باید راه‌هایی که تا قبل از شیوع ویروس کرونا در حوزه مطالعات شهری و شهرسازی طی شده است، بررسی و مشخص شود که در این برهه زمانی به واسطه شرایط پیش آمده آیا نیاز است در برخی اقدامات شده تجدیدنظر شود یا لازم است که برخی روندها متوقف شود؟ در هر صورت هنوز ابهاماتی در مورد این اصطلاح و کارکرد آن در مدیریت شهری وجود دارد و اساساً این سوال وجود دارد که آیا ما در حال گذراندن دوره پساکرونا هستیم یا خیر؟
به نظر شما آیا اصول شهرسازی در پساکرونا تغییر می‌کند؟
شیوع کرونا در جهان، سبب ایجاد مشکلات و مسائل زیادی برای شهروندان کشورهای مختلف شده است. این بحران در شهرها بیشتر نمود پیدا کرده تا جایی که بزرگترین و توسعه‌یافته‌ترین شهرهای دنیا را نیز کم و بیش درگیر خود کرده است، همین امر موجب شده تا ثبات و کارآمدی ساختارهای شهری نیز مورد تردید قرار بگیرد. معمولاً وقوع هر حادثه‌ای در کنار تبعات منفی آن، تجربیاتی را نیز همراه دارد. چنانچه یک مدیر شهری قصد داشته باشد از این تجربیات استفاده مناسب کند، قطعاً باید نسبت به ساختارها و فرایندهای موجود تجدید نظر کند و نقاط ضعف را بشناسد تا بتواند پایه‌های حیات شهری را که بر آن مدیریت دارد محکم‌تر از گذشته کند. در دوران پسا کرونا احتمالاً در برخی زمینه‌های شهری و شهرسازی نیازمند تجدیدنظر هستیم و باید در روش‌های برنامه‌ریزی، طراحی یا روش‌های تحلیل مسائل شهری بازنگری و برخی روش‌ها را به دلیل آسیب‌زا بودن متوقف کنیم، در این صورت امکان دارد که ما به سمت اتخاذ روش‌ها و شیوه‌های نوینی برویم که تاکنون حتی از آن‌ها اطلاع نداشته‌ایم و باید آن‌ها را کشف کنیم.
